สรุปหนังสือ "The Things You Can See Only When You Slow Down" เขียนโดย Haemin Sunim

"สิ่งที่เห็นได้เมื่อชีวิตเราช้าลง" เป็นหนังสือที่เผยความลุ่มลึกของปรัชญาพุทธศาสนาผ่านมุมมองของพระภิกษุชาวเกาหลีผู้ทรงอิทธิพล แฮมิน ซูนิม นำเสนอข้อคิดที่เรียบง่ายแต่ทรงพลัง โดยแสดงให้เห็นว่าการชะลอชีวิตที่เร่งรีบลงสักหน่อย จะช่วยให้เราเห็นความจริงที่มักถูกมองข้ามในการใช้ชีวิตประจำวัน
.
หนังสือเล่มนี้เกิดจากข้อความสั้นๆ ที่แฮมิน ซูนิมโพสต์บนโซเชียลมีเดีย ซึ่งกลายเป็นกระแสตอบรับท่วมท้นจากผู้คนมากมาย ไม่ว่าจะเป็นแม่ม่ายที่กำลังคิดสั้น, ผู้บริหารที่ต้องการเริ่มวันด้วยความสงบ, หรือบัณฑิตจบใหม่ที่กำลังท้อแท้จากการหางาน ข้อความเหล่านี้กลายเป็นหนังสือขายดีอันดับหนึ่งในเกาหลีใต้ถึง 41 สัปดาห์ และขายได้มากกว่าสามล้านเล่มในสามปี
.
.
--------------------------------------
.
[ โลกวุ่นวาย หรือใจเราวุ่นวาย? ]
.
.
ซูนิมเริ่มต้นด้วยคำถามที่กระตุกความคิด: "เมื่อทุกอย่างรอบตัวเคลื่อนไหวเร็วเหลือเกิน ฉันหยุดและถาม: โลกกำลังยุ่งเหรอ หรือจิตใจฉันกันแน่?" คำถามนี้ตอกย้ำประเด็นสำคัญว่า ความวุ่นวายที่เรารู้สึกมักเกิดจากภายในมากกว่าภายนอก
.
ท่านชี้ให้เห็นว่าตามคำสอนของพระพุทธเจ้า เส้นแบ่งระหว่างจิตใจและโลกนั้นบางเฉียบและเป็นภาพลวงตา โลกไม่ได้สุขหรือทุกข์โดยตัวมันเอง แต่จิตใจเราต่างหากที่ฉายภาพประสบการณ์อัตวิสัยของเราออกไปสู่โลก
.
ท่านเล่าเรื่องของเพื่อนที่เป็นแม่ชีพุทธ ซึ่งช่วยดูแลการสร้างหอสวดมนต์ในวัด เธอสังเกตว่าตอนที่ต้องเลือกกระเบื้องหลังคา เธอเห็นแต่กระเบื้องไปทั่ว สนใจวัสดุ ความหนา และการออกแบบ เช่นเดียวกับตอนที่ต้องติดตั้งพื้น เธอเห็นแต่พื้นไปหมด
.
แม่ชีสรุปว่า: "เมื่อเรามองโลกภายนอก เรามองเพียงส่วนเล็กๆ ที่เราสนใจเท่านั้น โลกที่เราเห็นไม่ใช่จักรวาลทั้งหมด แต่เป็นโลกที่จำกัดซึ่งจิตใจเราใส่ใจ ความจริงของเราไม่ใช่จักรวาลที่แผ่ขยายอย่างไม่มีที่สิ้นสุด แต่เป็นส่วนเล็กๆ ที่เราเลือกจะโฟกัส ความจริงมีอยู่เพราะจิตใจเรามีอยู่ หากไม่มีจิตใจ ก็จะไม่มีจักรวาล"
.
ท่านเล่าประสบการณ์ส่วนตัวว่า ในฐานะพระและอาจารย์มหาวิทยาลัย ท่านมีตารางงานแน่น แต่เมื่อพิจารณาลึกลงไป ท่านตระหนักว่าแท้จริงแล้วท่านเลือกที่จะมีชีวิตเช่นนี้ เพราะมีความสุขกับการช่วยเหลือผู้อื่น
.
"โลกไม่เคยบ่นว่ามันยุ่งเลย" ซูนิมเขียนด้วยมุมมองที่น่าขบคิด พร้อมชี้ให้เห็นว่าวิธีที่เรามองโลกสะท้อนสภาวะจิตใจของเรา เปรียบเสมือนคำกล่าวในพุทธศาสนาที่ว่า "ในสายตาของพระพุทธเจ้า ทุกคนคือพระพุทธเจ้า ในสายตาของหมู ทุกคนคือหมู"
.
ประโยคนี้สะท้อนความจริงอันลึกซึ้ง: โลกที่เราเห็นเป็นภาพสะท้อนของจิตใจเรา เมื่อใจเราสงบ โลกก็สงบด้วย
.
.
--------------------------------------
.
[ การพักผ่อนเมื่อชีวิตผิดหวัง ]
.
.
เมื่อเผชิญกับความผิดหวัง ซูนิมแนะนำให้เราหยุดพัก ก่อนที่จะทำอะไรต่อไป เขาให้คำแนะนำอันเรียบง่ายแต่ลึกซึ้ง:

"เมื่อความไว้วางใจพังทลาย เมื่อความหวังถูกทำลาย เมื่อคนที่คุณรักจากไป ก่อนจะทำอะไร แค่หยุดชีวิตและพักสักครู่"
.
ท่านแนะนำให้อยู่กับเพื่อนสนิท ไปดูหนังตลก ฟังเพลงที่สัมผัสหัวใจ หรือออกเดินทางคนเดียว หลังจากใช้เวลาอยู่กับตัวเอง ให้ไปยังสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของคุณ ปิดตา และทำจิตใจให้สงบ
.
คำแนะนำเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงปรัชญาชีวิตที่เน้นการเยียวยาตนเอง โดยไม่ต่อสู้กับความรู้สึกลบ แต่ให้ยอมรับและปล่อยให้มันผ่านไป
.
"จงรักตัวเองแม้ว่าจะไม่สมบูรณ์แบบ คุณไม่รู้สึกเห็นใจตัวเองขณะที่ดิ้นรนผ่านชีวิตหรือ? คุณกระตือรือร้นที่จะช่วยเพื่อน แต่กลับปฏิบัติต่อตัวเองแย่มาก ลูบหัวใจตัวเองบ้างและบอกว่า 'ฉันรักเธอ'" ซูนิมเขียนด้วยความเห็นอกเห็นใจ
.
.
--------------------------------------
.
[ การเป็นเพื่อนกับอารมณ์ ]
.
.
บทที่น่าสนใจอีกบทหนึ่งเกี่ยวกับการจัดการกับอารมณ์ด้านลบ ซูนิมชี้ให้เห็นว่าคนที่ถามวิธีรับมือกับอารมณ์เช่นโกรธ เกลียด อิจฉา ได้ก้าวมาครึ่งทางแล้ว เพราะพวกเขามีสติพอที่จะสังเกตเห็นสภาวะจิตใจตัวเอง
.
"คนส่วนใหญ่จมอยู่ในอารมณ์โดยไม่มีการตระหนักรู้ตนเอง" ซูนิมชี้ให้เห็นว่า แรงกระตุ้นแรกเมื่อรู้สึกถึงอารมณ์ด้านลบคือการควบคุมมันเพื่อไม่ให้รู้สึกถูกครอบงำหรือคุกคาม เราอยากกำจัดมันทันทีหรือหนีจากมัน เราแทบไม่คิดว่ามันสมควรได้รับความเข้าใจที่ลึกซึ้งขึ้น
.
แทนที่จะพยายามควบคุมหรือกำจัดอารมณ์ด้านลบ ซูนิมแนะนำให้แยกพลังงานดิบของอารมณ์ออกจากป้ายกำกับทางภาษาเช่น "ความโกรธ" หรือ "ความเกลียด" และเฝ้าดูมันอย่างสงบจนกว่าพลังงานนั้นจะเปลี่ยนเป็นอย่างอื่น
.
ท่านเปรียบเทียบอารมณ์ด้านลบเหมือนโคลนที่กำลังหมุนวนในตู้ปลา วิธีที่แย่ที่สุดคือการพยายามกดโคลนลงไปที่ก้นตู้ เพราะยิ่งพยายามผลักมันลง มันจะยิ่งปั่นป่วน วิธีที่ดีกว่าคือการเฝ้าดูอย่างใส่ใจและปล่อยให้มันตกตะกอนเอง
.
"อย่าต่อสู้กับอารมณ์ด้านลบของคุณ สังเกตและเป็นเพื่อนกับมัน"
.
ซูนิมยังอ้างถึงครูทางจิตวิญญาณ จิททุ กฤษณมูรติ ที่กล่าวว่า ความใส่ใจบริสุทธิ์โดยไม่ตัดสินไม่เพียงเป็นรูปแบบสูงสุดของสติปัญญามนุษย์ แต่ยังเป็นการแสดงออกของความรัก จงสังเกตพลังงานที่เปลี่ยนแปลงทั้งอย่างตั้งใจและด้วยความรักขณะที่มันคลี่คลายในพื้นที่ของจิตใจคุณ
.
.
--------------------------------------
.
[ ลดความกระตือรือร้นลงบ้าง ]
.
.
ซูนิมเล่าถึงประสบการณ์สอนหนังสือครั้งแรกในฐานะอาจารย์มหาวิทยาลัยในเมืองเล็กๆ ในแมสซาชูเซตส์ ท่านเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นและต้องการมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้นักศึกษา แต่ความกระตือรือร้นนี้กลับสร้างปัญหา
.
"ฉันคิดว่าถ้าฉันทำทุกอย่างเต็มที่เพื่อสอนนักศึกษา พวกเขาจะพยายามอย่างเต็มที่ที่จะทำตาม" ท่านให้การบ้านมากกว่าอาจารย์คนอื่น ขอให้นักศึกษาฝึกสมาธิทุกวันและเขียนบันทึกประสบการณ์ จัดการรวมตัวหลายครั้ง และพานักศึกษาไปเยี่ยมชมวัดพุทธในท้องถิ่น
.
เมื่อเวลาผ่านไป นักศึกษาบางคนเริ่มเหนื่อยล้าและสูญเสียความสนใจ ซูนิมเริ่มรู้สึกผิดหวังและบาดเจ็บ แต่เมื่อพิจารณาอย่างรอบคอบ ท่านจึงเห็นว่าวิชานี้เป็นเพียงหนึ่งในสี่วิชาที่นักศึกษากำลังเรียน แม้ว่าวิชานี้จะสำคัญสำหรับท่าน แต่วิชาอื่นๆ ก็สำคัญไม่แพ้กันสำหรับพวกเขา
.
"ไม่ว่ายาจะมีประสิทธิภาพแค่ไหน หากคุณบังคับให้ใครบางคนกิน มันอาจมีรสชาติเหมือนยาพิษ" ท่านตระหนักว่ารูปแบบการสอนของท่านกำลังกลายเป็นพิษสำหรับนักศึกษาบางคน ซูนิมจึงปรับเปลี่ยนชั้นเรียนเพื่อหาสมดุลที่เหมาะสมระหว่างความกระตือรือร้นในการสอนและความสามารถในการเรียนรู้ของนักศึกษา
.
บทเรียนนี้เตือนเราว่า: "เมื่อเราได้รับงานเป็นครั้งแรก โดยเฉพาะงานที่เราทำงานหนักมานาน เราอาจกระตือรือร้นเกินไป เพราะเราอยากพิสูจน์ตัวเอง แต่ในความตื่นเต้น เราทำผิดพลาดโดยเทียบเท่าความกระตือรือร้นของเรากับประสิทธิภาพ การทำงานให้สำเร็จลุล่วงสำคัญกว่าความรู้สึกว่าทำงานดี"
.
.
--------------------------------------
.
[ ความรักแท้ และความรักธรรมดา ]
.
.
ในบทเกี่ยวกับความรัก ซูนิมเล่าถึงประสบการณ์ความรักครั้งแรกของท่านกับมิชชันนารีชาวอเมริกัน (เรื่องที่อาจฟังดูน่าอับอายสำหรับพระรูปหนึ่ง) ท่านไม่เพียงเล่าถึงความรู้สึกที่รุนแรงและเจ็บปวด แต่ยังเชื่อมโยงประสบการณ์นี้กับงานเขียนของคาห์ลิล ยิบราน นักเขียนที่ท่านชื่นชอบ
.
"เมื่อความรักผ่านเข้ามาในชีวิตคุณ มันจะครอบงำคุณ ทุกสิ่งอย่างอื่นจะกลายเป็นสิ่งไม่สำคัญ" ซูนิมเขียน อธิบายความรู้สึกถึงตัวตนที่หายไปเมื่อรักจริง "เหมือนกับว่าฉันกำลังหายไปจากโลก เหลือเพียงเธอในโลกนี้—ราวกับว่าทุกอย่างในโลกเกิดจากเธอ"
.
แม้ว่าความรักครั้งนั้นจะเป็นความรักข้างเดียวและเธอกลับประเทศสหรัฐฯ หลังจากหกเดือน แต่ซูนิมกลับรู้สึกซาบซึ้งในประสบการณ์นั้น "วันนี้ เมื่อฉันนึกถึงความรักครั้งแรกของฉัน ฉันไม่รู้สึกเศร้าอีกต่อไป ความรู้สึกเหล่านั้นหายไปนานแล้ว ถูกแทนที่ด้วยความกตัญญูอย่างลึกซึ้ง ฉันรู้สึกซาบซึ้งต่อความรักครั้งแรกของฉัน ต่อยิบราน และต่อจักรวาลที่แนะนำฉันให้รู้จักความมหัศจรรย์ของความรักและความทุ่มเท"
.
ซูนิมสอนว่าความรักไม่ใช่สิ่งที่เราไขว่คว้าด้วยเกณฑ์หรือเงื่อนไข แต่เป็นเหมือนแขกที่ไม่ได้รับเชิญ มาเมื่อมันต้องการ และจากไปเมื่อเราเรียกร้องมากเกินไป
.
"ถ้าคุณพยายามหาความรักที่ตรงตามเกณฑ์บางอย่าง ความรักใหม่ของคุณอาจมีข้อเรียกร้องบางอย่างกับคุณเช่นกัน ปล่อยวางข้อเรียกร้องของคุณอย่างรวดเร็วเมื่อความรักมาเคาะที่ประตูของคุณ"
.
บทที่น่าประทับใจอีกบทหนึ่งคือ "ฉันรักความธรรมดาของเธอ" ซูนิมเขียนถึงผู้หญิงขี้อายคนหนึ่งที่เข้ามาหาท่านหลังจากฟังธรรม และมอบนมถั่วเหลืองอุ่นๆ ให้ พร้อมกับบอกว่าเธอขอโทษที่ซื้อของมอบให้ได้เพียงเท่านี้
.
"ฉันอยากให้คุณรู้ว่า ฉันรักความธรรมดาของคุณ เพราะฉันก็ธรรมดาเช่นกัน ความจริงแล้ว พวกเราทุกคนล้วนธรรมดา"
.
ข้อความนี้สะท้อนความจริงที่ลึกซึ้ง: ไม่ว่าจะมีชื่อเสียง ความงาม เงินทอง หรือความสำเร็จมากแค่ไหน เราทุกคนต่างก็เผชิญกับความท้าทาย ความเจ็บปวด และความโดดเดี่ยว เราทุกคนต่างเดินทางบนเส้นทางชีวิตเดียวกัน
.
.
--------------------------------------
.
[ คังฟูกับศิลปะการดำเนินชีวิต ]
.
.
ซูนิมเล่าประสบการณ์การเดินทางในนิวยอร์กในชุดสงฆ์สีเทา และพบเด็กผู้ชายที่เลียนแบบบรู๊ซ ลี เมื่อเห็นท่าน เด็กคนหนึ่งถึงกับถามว่าท่านรู้คังฟูเหมือนพระจีนที่วัดเส้าหลินหรือไม่ ซูนิมเล่าด้วยอารมณ์ขันว่าอยากจะทำท่าคังฟูปลอมๆ สักสองสามท่า
.
ความสงสัยนี้ต่างจากผู้ใหญ่ซึ่งมักถามว่า "คุณฝึกสมาธิแบบไหน?" หรือ "คุณนั่งสมาธิกี่ชั่วโมงทุกเช้า? จิตใจคุณต้องสงบมากแน่ๆ" ซูนิมสังเกตว่าทั้งเด็กและผู้ใหญ่ต่างอยากรู้ว่าพระทำอะไร หมายความว่าคนตะวันตกมักโฟกัสที่พฤติกรรมของพระเป็นหลัก
.
เมื่ออยู่ในเกาหลี คำถามที่ท่านได้รับกลับแตกต่างออกไป คนมักถาม "วัดของท่านอยู่ที่ไหน?" สำหรับคนเกาหลี ส่วนที่กำหนดตัวตนของคนมากที่สุดคือที่ที่เขาอาศัยอยู่ ไม่ใช่สิ่งที่เขาทำ
.
ซูนิมตั้งข้อสังเกตเกี่ยวกับการที่คนเกาหลีให้ความสำคัญกับมหาวิทยาลัยที่จบมาก จากตัวอย่างของสตีฟ จ็อบส์ ซึ่งออกจากวิทยาลัยรีดโดยไม่จบปริญญา หากจ็อบส์เป็นคนเกาหลี ภูมิหลังการศึกษาของเขาจะเป็นอุปสรรคใหญ่ต่ออาชีพที่ประสบความสำเร็จ
.
"หากเราพิจารณาตัวตนของใครบางคนว่าหยั่งรากในบ้านเกิดหรือโรงเรียนที่เขาจบ เราก็จะมองเพียงอดีตของเขาและไม่ใส่ใจทักษะปัจจุบันหรือวิสัยทัศน์ในอนาคต"
.
คำถามของเด็กๆ ทำให้ซูนิมได้ไตร่ตรองชีวิตของตนเอง "ฉันกำลังประพฤติตนเหมือนครูทางจิตวิญญาณไหม? หรือฉันพอใจในตัวตนของฉันและเพิกเฉยต่องานที่ฉันถูกเรียกให้ทำ? ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อฉันพบใครใหม่ ฉันพยายามมองว่าเขาเป็นใครภายใต้เครื่องหมายทางสังคมไหม? หรือฉันลดทอนผู้คนให้เป็นเพียงภูมิหลังของพวกเขาและไม่เห็นว่าพวกเขาเป็นใครจริงๆ?"
.
.
--------------------------------------
.
[ ศิลปะของการรักษาความสัมพันธ์ที่ดี ]
.
.
ซูนิมตั้งคำถามว่าเราลงทุนเวลาและเงินทองเพื่อให้ได้บ้านดีๆ ขับรถหรู และดูอ่อนเยาว์สวยงาม แต่เราลงทุนกับสิ่งที่จับต้องไม่ได้อย่างความสัมพันธ์ที่ดีแค่ไหน? แท้จริงแล้ว ความสัมพันธ์ที่ดีเป็นกุญแจสำคัญสู่ความมั่นคงทางอารมณ์และความสุข
.
ท่านเปรียบเทียบการรักษาความสัมพันธ์ที่ดีเหมือนการนั่งข้างเตาผิง หากนั่งใกล้เกินไปนานเกินไป เราจะร้อนและอาจถูกเผา หากนั่งไกลเกินไป เราจะไม่รู้สึกถึงความอบอุ่น
.
ท่านเล่าประสบการณ์ท่องเที่ยวยุโรปกับเพื่อนสนิทจากวัด หลังจากใช้เวลาด้วยกันทุกนาทีเป็นเวลาเจ็ดวัน พวกเขาเริ่มรู้สึกหงุดหงิด ไม่ใช่เพราะมีปัญหาในมิตรภาพ แต่เพราะพวกเขาต้องการเวลาส่วนตัวบ้าง
.
เมื่อแยกย้ายกันไปเที่ยวหนึ่งวัน ซูนิมรู้สึกเป็นอิสระในตอนแรก แต่ตลอดวันท่านได้พบว่า การเดินทางกับเพื่อนมีข้อดีมากมาย: มีคนช่วยดูกระเป๋า การกินอาหารสนุกกว่า และเมื่อพบสิ่งสวยงาม มีคนแบ่งปันความตื่นเต้น
.
บทเรียนนี้สอนว่า: ไม่ว่าจะสนิทกับใครแค่ไหน หากอยู่ใกล้ชิดกันเกินไปโดยไม่มีพื้นที่ส่วนตัว เราจะรู้สึกติดกับดักและเหนื่อยล้า แต่หากไม่พยายามรักษาการติดต่อกับเพื่อนและครอบครัว เราจะไม่รู้สึกถึงความอบอุ่นของความรัก การสร้างสมดุลคือกุญแจสำคัญ
.
ซูนิมยังเล่าเรื่องของม็อง ซาซ็อง (1360-1438) ขุนนางในราชวงศ์โชซอนผู้เย่อหยิ่งและหยิ่งทะนง วันหนึ่งเขาไปเยี่ยมอาจารย์เซนในท้องถิ่นและถามว่า "ข้าควรจดจำอะไรในการปกครองหมู่บ้านนี้?"
.
อาจารย์ตอบอย่างสุภาพว่า "ทั้งหมดที่จำเป็นคือหลีกเลี่ยงความชั่วและทำความดีเพื่อผู้คนจำนวนมาก"
.
ม็องตวาดด้วยความเย่อหยิ่งว่า "แม้แต่เด็กก็รู้แบบนั้น! มีแค่นี้หรือที่ท่านจะบอกข้า?" แล้วลุกขึ้นจะไป
.
อาจารย์ยืนกรานให้เขาอยู่ต่อ หลังจากชงชา อาจารย์รินน้ำชาในถ้วยของม็องแต่ไม่หยุดเมื่อถ้วยเต็ม ม็องงุนงงและเรียกร้องให้รู้ว่าอาจารย์กำลังทำอะไร
.
"ท่านดูเหมือนจะรู้ว่าชามากเกินไปจะทำให้พื้นเปียก" อาจารย์ตอบ "แต่ทำไมท่านจึงไม่รู้ว่าความรู้มากเกินไปจะทำลายอุปนิสัย?"
.
ด้วยความอับอาย ม็องกระโจนไปที่ประตูเพื่อจะออก แต่ในความรีบร้อน เขาชนศีรษะกับวงกบประตู อาจารย์ตักเตือนเบาๆ ว่า "ถ้าท่านก้มศีรษะ ท่านจะไม่ชนปัญหา"
.
ความหยิ่งทะนงมักเป็นต้นเหตุของความขัดแย้ง หากเราปฏิบัติต่อผู้คนด้วยความถ่อมตนและเคารพ ความขัดแย้งจะหลีกเลี่ยงได้ หากเราโต้เถียงเพื่อจะชนะ ผลลัพธ์เดียวคือมีคนบาดเจ็บ แม้ว่าเราจะชนะ ผลดีอะไรจะเกิดขึ้น? อีกฝ่ายจะรู้สึกแค่พ่ายแพ้
.
.
--------------------------------------
.
[ การให้อภัย: การเดินทางแห่งการปลดปล่อย ]
.
.
ซูนิมเขียนถึงการให้อภัยด้วยความลึกซึ้ง:
.
"คนที่ทรยศต่อคุณและจากไป คนที่ขโมยจากคุณและหายไป คนที่แทงข้างหลังคุณและทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น—จงให้อภัยพวกเขา ไม่ใช่เพื่อพวกเขา แต่เพื่อตัวคุณเอง—อย่างแท้จริง อย่างสมบูรณ์ เพื่อตัวคุณเอง"
.
ท่านตระหนักว่าการให้อภัยไม่ใช่เรื่องง่าย และจะรู้สึกไม่ยุติธรรม ความโกรธและความขมขื่นอาจพุ่งขึ้นมา แต่ซูนิมแนะนำให้ปล่อยให้ความรู้สึกเหล่านั้นผุดขึ้นมา และปฏิบัติต่อพวกมันด้วยความเมตตา
.
จากนั้นให้ถามตัวเองอย่างนุ่มนวล: "ฉันต้องการแบกความแค้นนี้ในใจต่อไปหรือไม่? ฉันต้องการใช้ชีวิตเป็นเหยื่อตลอดไปหรือไม่?"
.
ซูนิมยังชี้ให้เห็นว่า เมื่อเราเกลียดใคร เราคิดถึงเขามาก ไม่สามารถปล่อยวาง เราค่อยๆ เริ่มทำตัวเหมือนเขา:
.
"อย่าให้เขากลายเป็นผู้เช่าระยะยาวในหัวใจคุณ ขับไล่เขาทันทีด้วยประกาศแห่งการให้อภัย คนที่คุณเกลียดสมควรได้รับการแบกพามาในหัวใจคุณหรือ? เก็บไว้ในใจเฉพาะคนที่รักคุณ หากคุณแบกคนที่คุณเกลียดไว้กับคุณ มันก่อให้เกิดเพียงความทุกข์และซึมเศร้า"
.
.
--------------------------------------
.
[ ความคิดลึกซึ้งที่ปลดปล่อย ]
.
.
บทที่น่าสนใจอีกบทเกี่ยวกับสามความเข้าใจที่ปลดปล่อย ซึ่งซูนิมค้นพบในวันหนึ่งเมื่ออายุ 30 ปี:
.
หนึ่ง: ผู้คนไม่ได้สนใจเราอย่างที่เราคิด — เราจำไม่ได้ว่าเพื่อนสวมเสื้อผ้าอะไรเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว แล้วทำไมเธอจะจำรายละเอียดเกี่ยวกับเราได้? แม้เราจะคิดถึงคนอื่นเป็นครั้งคราว แต่แทบไม่เกินไม่กี่นาที เมื่อเราเลิกคิดถึงคนอื่น จิตใจเรากลับไปสู่สิ่งที่เกี่ยวข้องกับเราโดยตรง ทำไมเราจึงใช้เวลาหลายชั่วโมงในชีวิตกังวลว่าเราจะปรากฏต่อผู้อื่นอย่างไร?
.
สอง: ไม่จำเป็นที่ทุกคนต้องชอบเรา — เราเองก็ไม่ชอบทุกคน แน่นอนว่าสำหรับเราทุกคน มีนักการเมือง เพื่อนร่วมงาน ลูกค้า และสมาชิกครอบครัวที่เราทนไม่ได้ แล้วทำไมทุกคนต้องชอบเรา? ไม่จำเป็นต้องทรมานตัวเองเพราะมีคนไม่ชอบคุณ ยอมรับมันเป็นความจริงของชีวิต คุณไม่สามารถควบคุมความรู้สึกของผู้อื่นที่มีต่อคุณได้ หากมีคนไม่ชอบคุณ ปล่อยให้เธอมีความเห็นของเธอ แล้วเดินหน้าต่อไป
.
สาม: หากซื่อสัตย์กับตัวเอง สิ่งที่เราทำเพื่อคนอื่นส่วนใหญ่แท้จริงแล้วทำเพื่อตัวเอง — เราสวดมนต์เพื่อความเป็นอยู่ที่ดีของครอบครัวเพราะเราต้องการให้พวกเขาอยู่รอบข้าง เราหลั่งน้ำตาเมื่อคู่ครองเสียชีวิตเพราะความเหงาที่กำลังจะมา เราเสียสละเพื่อลูกด้วยความหวังว่าพวกเขาจะเติบโตอย่างที่เราต้องการ เว้นแต่เราจะบรรลุธรรมเหมือนพระพุทธเจ้าหรือพระเยซู เป็นเรื่องยากที่จะละทิ้งการหมกมุ่นกับตัวเองที่ฝังรากลึก
.
"หยุดกังวลว่าคนอื่นคิดอย่างไร และทำในสิ่งที่ใจคุณปรารถนา อย่าทำให้ชีวิตคุณซับซ้อนด้วยคำถาม 'จะเกิดอะไรขึ้นถ้า...?' ทำให้ชีวิตคุณไม่ซับซ้อนและยอมรับความปรารถนาของคุณ เพียงเมื่อคุณมีความสุข คุณจึงจะช่วยทำให้โลกมีความสุขขึ้นได้"
.
.
--------------------------------------
.
[ การค้นหาเส้นทางของคุณ ]
.
.
ซูนิมให้คำแนะนำเกี่ยวกับการค้นหาจุดหมายในชีวิต ท่านระบุเหตุผลที่ทำให้ยากในการหาเส้นทางของตนเอง:
.
หนึ่ง เราไม่รู้ว่ามีงานอะไรบ้างในโลก นอกเหนือจากที่เรารู้จักผ่านครอบครัวและเพื่อน วิธีง่ายที่สุดในการเปิดรับประสบการณ์ทางอ้อมคือการอ่าน คุณได้อ่านเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ การเดินทาง แฟชั่น ศิลปะ หรือการเมืองหรือไม่? คุณอาจอ่านชีวประวัติของคนที่คุณชื่นชมและหวังจะเลียนแบบ
.
สอง หลายคนเชื่อผิดๆ ว่าพวกเขาต้องมองเพียงภายในเพื่อค้นพบความหลงใหลของพวกเขา แม้ว่าจะเป็นความจริงที่เรามีความสนใจและพรสวรรค์โดยกำเนิด แต่เรามักไม่รู้ว่ามันคืออะไรจนกว่าจะมีประสบการณ์ชีวิตจริง ลองทำงานพาร์ทไทม์ต่างๆ ฝึกงาน หรืออาสาสมัคร อย่ากลัวที่จะลงมือทำ
.
สาม เป็นเรื่องยากที่จะค้นหาจุดหมายของคุณโดยไม่มีการตระหนักรู้ในตนเองที่เพียงพอ คุณรู้หรือไม่ว่าคุณเฟื่องฟูในสภาพแวดล้อมการทำงานแบบไหน? คุณดึงพลังงานจากการปฏิสัมพันธ์กับผู้คนหรือไม่? คุณทำงานได้ดีภายใต้ความกดดันหรือไม่? อะไรคือจุดแข็งและจุดอ่อนของคุณ?
.
สุดท้าย อย่าเลือกอาชีพโดยอิงจากสิ่งที่คนอื่นจะคิดเกี่ยวกับตัวเลือกของคุณ ความจริงก็คือคนอื่นไม่ได้คิดถึงคุณมากนัก หากคุณคิดว่าคุณจะสนุกกับอะไร อย่าคิดมากเกินไป แค่ทำมันซะ แม้ว่ามันจะไม่เป็นไปตามที่คุณจินตนาการไว้ คุณยังคงชื่นชมมันสำหรับสิ่งที่มันสอนคุณ
.
.
--------------------------------------
.
[ ความเชื่อทางจิตวิญญาณที่แตกต่าง ]
.
.
ซูนิมในฐานะพระของพุทธศาสนามีมุมมองที่น่าประทับใจเกี่ยวกับความเชื่อทางศาสนาที่แตกต่าง ท่านเริ่มด้วยการอ้างถึงข้อความในพระคัมภีร์ไบเบิล:
.
"อย่าตัดสินเพื่อคุณจะไม่ถูกตัดสิน เพราะตามวิธีที่คุณตัดสิน คุณจะถูกตัดสิน และด้วยมาตรฐานการวัดของคุณ มันจะถูกวัดกับคุณ" —มัทธิว 7:1-2
.
ท่านรู้สึกว่าข้อความนี้คล้ายกับกฎแห่งกรรมในพุทธศาสนา ซึ่งมักถูกอธิบายในตะวันตกว่า "คุณเก็บเกี่ยวในสิ่งที่คุณหว่าน" หรือ "วิบากกรรมย่อมตามสนอง" แม้ว่าท่านจะเป็นพุทธ แต่ท่านได้รับอิทธิพลอย่างลึกซึ้งจากข้อความหลายตอนในพระคัมภีร์ไบเบิล
.
"ผมตระหนักว่าสัจธรรมไม่ใช่ทรัพย์สินเฉพาะของศาสนาใดศาสนาหนึ่ง มันมีคุณสมบัติสากลที่ช่วยให้ผู้คนจากประเพณีศาสนาที่แตกต่างกันยอมรับและเคารพกัน"
.
ท่านเล่าถึงการเยี่ยมชมชุมชนสงฆ์คริสต์ชื่อไทเซ่ในฝรั่งเศส ซึ่งท่านรู้สึกเหมือนได้พบ "ญาติห่างๆ ที่พลัดพรากไปนาน" ท่านสังเกตเห็นความคล้ายคลึงระหว่างชีวิตสงฆ์คริสต์และชีวิตสงฆ์พุทธ: การภาวนาเงียบๆ, วงแหวนที่เปรียบเสมือนรอยแผลเป็นจากธูปของพระพุทธ, และความสุขในชีวิตเรียบง่าย
.
"บางคนอาจคิดว่าชีวิตในชุมชนเช่นนั้นถูกกดขี่ เคร่งครัด และยากลำบาก แต่ไม่ใช่เช่นนั้น ชีวิตสงฆ์มีลักษณะของความงามเรียบง่ายและความสุขที่ไม่คาดคิด พระพบความสุขในสิ่งที่อาจดูเล็กน้อยสำหรับผู้ที่แสวงหาความสำเร็จทางวัตถุ"
.
ซูนิมยังได้อ้างถึงศาสตราจารย์คังนัม โอ ที่แบ่งผู้ศรัทธาเป็นสองกลุ่ม: คนที่มี "ศรัทธาแบบผิวเผิน" ติดอยู่กับสัญลักษณ์ทางจิตวิญญาณและมักโต้แย้งสัญลักษณ์ของศาสนาอื่น และคนที่มี "ศรัทธาเชิงลึก" เข้าใจความหมายที่ลึกซึ้งกว่าสัญลักษณ์ และสามารถพบความหมายที่คล้ายคลึงกันในประเพณีทางจิตวิญญาณที่หลากหลาย
.
ท่านยังแนะนำการรับมือกับความเชื่อทางจิตวิญญาณที่แตกต่างในครอบครัวเดียวกัน:
.
"สิ่งที่ทำให้คุณรู้สึกเครียดและอึดอัดไม่ใช่จิตวิญญาณเอง แต่เป็นแรงกดดันจากครอบครัวให้ปฏิบัติตาม" วิธีแก้ที่ดีคือการเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับเส้นทางจิตวิญญาณอื่น หาหนังสือโดยสมาชิกที่ได้รับความเคารพของเส้นทางนั้นและศึกษา
.
"หากคุณเปิดใจและเต็มใจที่จะเรียนรู้ คุณจะค้นพบบางแง่มุมของเส้นทางนั้นที่สอดคล้องกับของคุณ แม้ว่าสัญลักษณ์ทางจิตวิญญาณภายนอกจะแตกต่างกัน แต่ความหมายเบื้องหลังอาจฟังดูคุ้นเคยสำหรับคุณอย่างแปลกประหลาด"
.
.
--------------------------------------
.
[ ใบหน้าแท้จริงของคุณ ]
.
.
ในบทส่งท้าย ซูนิมแนะนำให้เราชะลอชีวิตลงเมื่อรู้สึกเร่งรีบ วิตกกังวล หรือเจ็บปวด แม้จะเพียงชั่วขณะ ให้นำความตระหนักรู้ทั้งหมดมาอยู่ในปัจจุบันและหายใจลึกๆ
.
"คุณได้ยินอะไร? ร่างกายคุณรู้สึกอย่างไร? ท้องฟ้าเป็นอย่างไร?"
.
ท่านชี้ให้เห็นว่าเมื่อเราชะลอตัวลง เราจะเห็นความสัมพันธ์ ความคิด และความเจ็บปวดของเราได้อย่างชัดเจน เราไม่พัวพันอยู่กับสิ่งเหล่านั้นอีกต่อไป เราสามารถก้าวออกมาและชื่นชมสิ่งเหล่านั้นตามที่เป็น
.
"ใบหน้าของครอบครัวและเพื่อนร่วมงานที่คอยช่วยเหลือเสมอ ทัศนียภาพที่เราผ่านทุกวันแต่ไม่สังเกต เรื่องราวของเพื่อนที่เราไม่ตั้งใจฟัง—ในความเงียบของการหยุดพัก ความเป็นทั้งหมดของเราถูกเปิดเผยอย่างเงียบๆ"
.
"ปัญญาไม่ใช่สิ่งที่เราต้องพยายามแสวงหา แต่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติเมื่อเราชะลอตัวลงและสังเกตสิ่งที่มีอยู่แล้ว"
.
.
.
หากคุณกำลังรู้สึกว่าชีวิตเร่งรีบเกินไป ลองหยิบหนังสือเล่มนี้ขึ้นมา แล้วเดินช้าๆ ไปสู่จุดที่คุณสามารถมองเห็นสิ่งที่มักถูกมองข้าม: ความงามของชีวิตธรรมดาครับ
.
.
.
.
#SuccessStrategies